شناسنامه
نام کامل: Crowd city
سازندگان: VOODOO
سیستم‌عامل: Android
رده سنی:
- + 3 (google play)
ماجرای بازی
Crowd city یک بازی فاقد روایت و داستان است که می تواند مسیر محل کار تا خانه را برایتان پرکند. در این بازی شما صرفا باید تلاش کنید بزرگترین گروه جمعیتی شهر شوید. شما می‌توانید، دسته خود را با اضافه کردن مردم عادی بزرگ کنید، یا سراغ گروه‌های کوچکتر از خود بروید و آنها را به خود بیفزایید.
بررسی محتوا و آثار بازی
شهر شلوغ یک بازی ساده و رنگارنگ است که می‌تواند طیف مختلفی از بازیکنان را به خود درگیر کند. بازیکن از اینکه باید به جمعیت گروه خود بیافزاید و گروه مفصلی از جمعیت را هدایت کند حسِ خوشِ رهبری خواهد داشت؛ مخصوصا
اگر در روند بازی موفق شود و بزرگترین گروه را شکل دهد، یک تاج بالای سر او ظاهر خواهد شد که از دیدن آن لذت خواهد برد. البته ممکن است اندک اندک در زندگی واقعی نیز دیگران را به چشم سیاهی لشگرهایی که باید آنها را به گروه خود جذب کرده و در آن حل نماید، ببیند و این گزاره در ذهن بازیکن شکل بگیرد که انسان ها مانند ابزارهایی هستند که برای رسیدن به اهدافمان باید از آنها استفاده کنیم و آنها هیچ ارزشی به خودی خود ندارند. به عبارت دیگر، روند بازی به طور ناخودگاه بازیکن را به این نتیجه می‌رساند که بهتر است در جهان واقعی نیز برای انجام کارها یک دسته تشکیل دهد تا قوی‌تر باشد و برای این‌کار باید دیگران را به خود جذب کند.
بازیکن می‌تواند با ظاهرهای مختلفی وارد این دنیا شود. می‌تواند آدمک‌هایی رنگی،حیوان، موجودات علمی-تخیلی یا برخی از شخصیت‌های مشهور مانند بابانوئل را انتخاب کند و بقیه مردم شهر را مثل خود کند. بازیکن با این انتخاب، سلیقه خودش را به طور عینی مشاهده می‌کند و می‌تواند در مورد خودش و سلیقه خودش بهتر فکر کند.
بازی هیچ ویژگی آنلاینی ندارد و از این جهت می‌تواند یک بازی امن برای فرزندمان باشد. مخصوصا که تکیه‌ای بر مسائل جنسی ندارد و خشونت آشکاری نیز نشان نمی‌دهد.
کمی عمیق تر بیاندیشیم
گروه‌ها و جریان‌های سیاسی، که در نظام های دموکراتیک به رای مردم نیاز دارند، همواره در تلاش‌اند تا بتوانند مردم بیشتری را به خود جذب کنند و برای این‌کار ابتدا از قشر خاکستری آغاز کرده و تلاش می‌کنند تا افراد بیشتری از این طیف را به خود نزدیک کنند تا هنگامی که قوی‌تر شدند طرفداران سایر گروه‌ها را نیز به سمت خود بکشانند. ماجراهایی این چنینی را، مخصوصا در سالهای اخیر، بین احزاب و گروه‌های سیاسی داخل کشورمان نیز می‌توانیم ببینیم.
این دقیقا همان فرایندی است که بازی ـ هرچند ناخودآگاه ـ آن را طی می‌کند و پیامدی‌ست که بازی برای ناخودآگاه بازیکن به همراه می‌آورد. به عبارت دیگر بازی به طور غیرمستقیم بازیکن را دعوت می‌کند تا در شرایط اجتماعی گوناگون چنین رفتاری را از خود نشان دهد.
کمی با بچه ها گپ بزنیم
ممکن است این بازی در نگاه اول، نکته خاصی برای صحبت کردن نداشته باشد، اما باید توجه کردن که ممکن است فرزند ما با تجربه این بازی میل به تشکیل دسته و پیرو پیدا کند و برای هر کار کوچکی اول سعی کند که دسته خود را تشکیل دهد و آن را بزرگ کند و این رفتار ممکن است ارتباطات او را مخصوصا در مدرسه تحت تاثیر قرار دهد.
با اینکه بازی بسیار ساده است و حتی موسیقی هم ندارد اما به خاطر روند ساده‌ای که دارد می‌تواند، بازیکن را مدت طولانی در خود نگه دارد که از این جهت ما باید مراقب طول زمان بازی کردن فرزندمان باشیم.
نحوه اضافه شدن افراد به دسته نیز ساده است؛ کافیست نزدیک دسته شما باشند تا به آن اضافه شوند. نه گفت و گویی شکل می گیرد و نه هیچ کار دیگری اتفاق می افتد که نشان دهد این اضافه شدن به گروه های مختلف با هدف یا معنی خاصی اتفاق می افتد. به همین دلیل بهتر است به فرزندمان توضیح دهیم که اگر خواست از گروهی هواداری نماید یا برای گروه و دسته‌ای هوادار جمع کند، باید بداند چرا و چگونه باید این هواداری انجام شود.