شناسنامه
نام کامل: Aliens drive me crazy
سال انتشار: 2014
سازندگان: Rebelt wins
سیستم‌عامل: Android, iOS
رده سنی:
- + 12 (google play)
- + 17 (App Store)
ماجرای بازی
فضایی‌ها با ربایش عده‌ای خلاف‌کار به شکل آن‌ها درآمده، سپس به زمین حمله می‌کنند. در این بین مردی تصمیم می‌گیرد که به مبارزه با آن‌ها برخیزد. او برای انجام این مبارزه خود مجاز می‌داند که همه چیز را با اتومبیل خود در هم ب‌شکند تا بتواند همه آدم‌فضایی‌ها را بکشد روند بازی به نحوی طراحی شده که لباس‌های مرد، اسلحه و اتومبیل او قابل ارتقا و بهبود هستند.
بررسی محتوا و آثار بازی
هر چند شیوه‌ی طراحی شخصیت‌ها و فضای بصری یا به اصطلاح گرافیک بازی مخاطب اثر را در حیطه‌ی سنی کودک و نوجوان قرار می‌دهد خشونت زیاد بازی این تناسب را از بین می برد. تا جایی که اپ‌استور مخاطب این بازی را بالای هفده سال درنظر می‌گیرد. اگر فردی قبلا خشونت کلامی و درگیری لفظی را آستانه‌ی خشونت قلمداد می‌کرد، پس از انجام این گونه بازی‌ها یا دیدن این دسته فیلم‌ها ممکن است آستانه خشونت را ضرب و شتم منجر به کبودی یا شکستگی قلمداد کند و از این پسیک مشاجره لفظی برای او رویدادی عادی و غیرخشونت‌آمیز تلقی خواهد شد.
حمله‌ی فضایی‌ها به زمین و تلاش برای تسخیر آن یکی از مسائلی است که در بازی مطرح می‌شود، بازیکن شاهد آن است که فضایی‌ها در خانه‌ها، ساختمان‌های بلند و کوتاه و خلاصه همه جای شهر همه چیز را در اختیار گرفته‌اند و این موضوع ممکن است برای مخاطب کم‌سن احساس عدم امنیت را به همراه داشته باشد.
وقتی بازیکن در حین بازی یک گروگان را آزاد می‌کند، گروگان به سکه تبدیل می‌شود. این گونه بازنمایی ارزش رفتارهای انسانی را در ذهن بازیکن کم‌رنگ می‌کند و ارزش تلاش‌ها و انگیزه های بشری را به پول و ثروت فرو می‌کاهد. گویی شخصیت اصلی بازی نیز هدفی جز پول جمع کردن ندارد!
با خرید لباس‌های متنوع بازیکن فرصت دارد تا سلیقه‌ی خود را بروز دهد. این شخصی سازی از جهاتی به او در شکل‌گیری سلیقه‌اش کمک می‌کند اما توجه به این نکته لازم است که او نمی‌تواند واقعا هر سلیقه‌ای را در این بازی اعمال کند. از این رو به نظر می‌رسد این بازی بیش از آن که عرصه نمایش سلیقه باشد به شکل ابزاری برای شکل‌دهی به سلیقه عمل می‌کند. نکته پایانی هم این که متاسفانه به دلیل زمینه‌ی غربی بازی، طراحی شخصیت‌های زن در بازی کمی محرک است.
کمی عمیق تر بیاندیشیم
بیگانه‌هراسی که موضوعی دیرینه در ادبیات غربی است در این بازی هم تکرار شده است. این‌بار بازی برای این که مخاطب را قانع کند که بیگانه بد است او را در هیبت فضایی‌های متجاوز تصویر می‌کند. فضایی‌های متجاوزی که یک نفر باید در مقابل آن‌ها بایستد و دنیا را نجات دهد. گویا غرب از گذشته‌ای دور خود را در تقابل با بیگانه‌ای می‌دیده و هر غیرغربی را برای یک شهروند غربی مبدل به هیولایی می‌کند که باید از آن بترسد. بدین ترتیب غرب به دور خود دیواری می‌چیند و پیله‌ای می‌تند تا حرف دیگری به گوشش نرسد و نوری دیده‌اش را نیازارد!
کمی با بچه ها گپ بزنیم
پیشنهاد رسانه پژوه این است که کودکان ما این بازی را به دلیل خشونت و مسائل اعتقادی بازی نکنند. اما اگر فرزندمان درگیر این بازی شده بود خوب است به این نکات توجه کنیم.
- موسیقی بازی حس ترس از یک خطر بزرگ را القا می‌کند. خوب است اگر فرزند ما بر انجام این بازی پافشاری دارد بازی را با صدای بسته برای او اجرا کنیم.
- روند بازی دشوار است و این ممکن است بازیکن را به سرعت ناامید کند یا در نقطه مقابل به چالش با بازی تحریک نماید.